Koliko je njih zalutalo zbog nepoznavanja njegovog značenja (značenja: La ilahe IllAllah, op.adm.), od onih koji su zalutali, a oni su većina. Oni su prevrnuli suštinu značenja i potvrdili negiranu božanstvenost onome za koga je negirana od stvorenja: umrlih u kaburima, svetišta, taguta, drveća, kamenja, džina i drugog.

Koliko je njih zalutalo zbog nepoznavanja njegovog značenja (značenja: La ilahe IllAllah, op.adm.), od onih koji su zalutali, a oni su većina. Oni su prevrnuli suštinu značenja i potvrdili negiranu božanstvenost onome za koga je negirana od stvorenja: umrlih u kaburima, svetišta, taguta, drveća, kamenja, džina i drugog. Oni su to uzeli kao vjeru pa su uporedili, ukrasili i tewhid uzeli kao novotariju te nijekali i korili one koji su tewhidu pozivali. Od njega oni nisu spoznali čak ni koliko oni koji su živjeli u džahilijetu, kurejševićkih kafira i njima slicnih.[1] Oni su, uistinu, spoznali njegovo značenje i zanijekali iskrenost na koju je ukazivalo kako je Uzvišeni rekao:

إِنَّهُمْ كَانُوٓا۟ إِذَا قِيلَ لَهُمْ لَآ إِلَـٰهَ إِلَّا ٱللَّهُ يَسْتَكْبِرُونَ ﴿٣٥﴾ وَيَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِكُوٓا۟ ءَالِهَتِنَا لِشَاعِرٍۢ مَ

"Uistinu, oni su se - kad im je rečeno: 'Nema nikoga vrijednog obožavanja osim Allaha'- uzoholili i govorili: 'Zar da napustimo božanstva naša zbog jednog ludog pjesnika." (prevod značenja sure Es-Sāffāt, 35-36) 

Mušrici iz zadnjih generacija ovog ummeta osporavali su isto što su osporavali oni onome ko ih je pozivao napuštanju obožavanja svega što su obožavali mimo Allaha: mezarluka, svetilišta, taguta i tome slično. Ti su upoznali ovo značenje i osporili ga, a ovi nisu spoznali ovo značenje i osporili su ga. Zbog toga možeš vidjeti kako neko od njih govori: "La ilahe illAllah", a u isto vrijeme on ibadet, pored Allaha, upućuje nekom drugom.

Ibnul-Kajjim, rahimehullah, rekao je: "Bog je Onaj Koga obožavaju srca ljubavlju, uvazavanjem, kajanjem, pocascu, velicanjem, poniznoscu, pokornoscu, strahom, nadom i oslanjanjem." 

Vezir Ebul-Muzaffer, da mu se Uzvišeni Allah smiluje, rekao je u El-lfsahu: "Njegove riječi: '...svjedočenje La ilahe IllAllah', iziskuju da svjedok zna da nema nikoga ko zaslužuje ibadet osim Allaha, kako je Uzvišeni rekao:

"I znaj, da nema nikoga ko zaslužuje da bude obžavan osim Allaha." (prevod značenja Muhammed, 19) 

Rekao je: "Allahovo je ime u nominativu nakon (čestice) 'illa' zbog toga što je dužnost da Njemu pripada božanstvenost i nju niko ne zaslužuje mimo Njega Uzvišenog." Rekao je: "Suštinska je korist toga učenje da ova riječ sadrzi u sebi nijekanje taguta i vjerovanje u Allaha. Ti, uistinu, pošto si zanijekao božanstvenost i potvrdio (njenu) obaveznost Allahu, postao si od onih koji su zanijekali tagute i povjerovao u Allaha. 

Ibn-Redžeb, da mu se Uzvišeni Allah smiluje, rekao je: "Bog je Taj Kojemu se pokorava i ne čini Mu se nepokornost iz strahopoštovanja, veličanja, ljubavi, straha, nade, oslanjanja na Njega, traženja od Njega i molitve Njemu. To sve ne odgovara (da se uputi) bilo kome osim Allahu Uzvišenom. Ko Mu pridruži stvorenje u nekoj od ovih stvari koje su od specifičnosti božanstvenosti to narušava njegovu iskrenost u obožavanju kada kaže: "la ilahe illAllah", i on obožava stvorenje srazmjerno koliko se to kod njega nalazi.

Knjiga tewhida i radost pravovjernih, Abdurrahman ibn Hasan

------------------------------------------------------------------------

[1] Prof. Muhammed Rašid, rekao je: "Razlog tome jeste da su džahilijetski (predislamski) Arapi elokventni govornici jezika Kur'ana tako da njima nije ništa nepoznato od značenja tewhida, koji je (Kur'an) potvrdio. A što se tiče ovih među kojima se raširio širk u ibadetu, oni nisu od onih koji vladaju ovim jezikom, nego, oni se uistinu služe terminologijom koju su naučili jedni od drugih školastičkom i narodnom (pučkom).